Piękna pieśń wielkopostna o Matce Bożej Bolesnej mówi tak:
Stała Matka boleściwa,
obok krzyża ledwie żywa,
gdy na krzyżu wisiał Syn...
obok krzyża ledwie żywa,
gdy na krzyżu wisiał Syn...
15 września Kościół katolicki czci Matkę Bożą Bolesną. Liturgia tego dnia ukazuje Maryję ściśle złączoną z męką swego Syna. W chwilach męki Jezusa, Matka jest z Nim związana, tak jak była z Nim we wszystkich kolejach Jego życia. Świadczy o tym czwarta stacja Drogi Krzyżowej, w której Pan Jezus spotyka w drodze na Kalwarię swoją Matkę; wymienia z Nią spojrzenie, Ona patrzy na Niego cierpiącym wzrokiem, nic nie mówiąc, tylko rozważając to wszystko w swoim sercu. Maryja szła za Jezusem drogą Jego męki: cierpiała z Nim wspólnie. Była posłuszna woli Bożej, gotowa powtarzać nieustannie Fiat zwiastowania, każde nowe cierpienie przyjmowała z posłuszeństwem jako wolę Najwyższego. Razem ze swym Synem wskazuje nam drogę posłuszeństwa. I choć Pismo Święte niewiele mówi o Maryi, to scenę spod krzyża Pana Jezusa wszyscy znamy doskonale. Wtedy to Jezus w duchowym testamencie powierza św. Janowi, a przez niego i wszystkim nam, Maryję jako Matkę. Od tej chwili Maryja jest Matką naszą i Matką całego Kościoła. W Betlejem, w ciszy nocy i wśród niezmiernej radości, Maryja zrodziła Jezusa; na Kalwarii, wśród okrzyków oprawców i w niewymownym cierpieniu, zrodziła ludzi do życia łaski.
O Matce Bożej Bolesnej mówi już proroctwo starca Symeona. Znajdujemy je w Ewangelii wg św. Łukasza: „A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu” (Łk 2, 35). To proroctwo spełniło się wiążąc Maryję z cierpieniami Jezusa i pozwalając Jej wnikać coraz głębiej w tajemnicę krzyża. Ile kosztowała Maryję uległość woli Boga, o tym mówi miecz, jaki przenikał Jej duszę w ciągu całego życia i najwyższego całopalenia, które dokonało się w końcu u stóp krzyża.
Kościół nadał Maryi tytuł „Królowej Męczenników”, który wypowiadamy za każdym razem odmawiając Litanię Loretańską do Matki Bożej. Tytuł ten wyraża wielką rzeczywistość: Maryja cierpiała więcej niż wszyscy męczennicy, ponieważ od niej zażądano ofiary z umiłowanego Syna, który był również Jej umiłowanym Bogiem.
Św. Bernard, wielki czciciel Maryi, wypowiedział o Niej, Bolesnej takie słowa: „O Święta Matko, prawdziwie miecz boleści przeniknął Twoją duszę, inaczej nie mógłby przeszyć ciała Twojego Syna. Istotnie, kiedy Twój Jezus – Jezus wszystkich, tak, lecz szczególnie Twój – wydał ostatnie tchnienie, okrutna włócznia otworzyła Jego bok... nie przeszyła Jego duszy, lecz Twoją. Jego dusza już teraz nie była w ciele: lecz Twoja nie mogła być wyrwana z ciała. Ogrom bólu przeniknął dusze Twoją tak, że my uważamy Cię więcej niż za męczennicę. Ty bowiem współcierpiałaś z Nim w duchu w taki sposób, że przeżywałaś cierpienie ciała”.
W: Niedziela, Edycja Podlaska, 23/2003.
